پژوهش جديد نشان ميدهد، سالمندان معمولا در طول انواع مختلف جراحي – حتي جراحي هايي كه به قلب مرتبط نيستند – از آسيب به سلول هاي قلب رنج مي برند و اين مسئله مي تواند خطر مرگ و مير آنها ناشي از اين جراحي ها را به طور قابل توجهي افزايش دهد.
اين تحقيق پديده اي به نام آسيب هاي قلبي عروقي در طول عمل و يا PMI را بررسي كرد. اين پديده به آسيب هاي نامحسوس قلب اشاره دارد كه مي توانند در طي يا بلافاصله بعد از هر نوع جراحي رخ دهند.
به گفته دكتر كريستين پائولر، نويسنده ارشد اين مطالعه جديد، بيماران مسن تر و كساني كه بيماري هاي قلبي دارند، در معرض خطر بيشتري قرار دارند. با اين حال، اين وضعيت به راحتي مورد كم توجهي قرار ميگيرد، چرا كه بيشتر بيماران مبتلا به اين وضعيت، درد قفسه سينه يا علائم ديگر ندارند.
تيم پائولر دريافت كه PMI ممكن است بيش از آنچه پزشكان معمولا تصور ميكنند، اتفاق بيفتد: از بيش از ۲۰۰۰ بيمار پر خطر كه بررسي شدند، ۱ نفر از ۷ نفر بعد از جراحي غير قلبي دچار ) PMI آسيب هاي قلبي و عروقي در طول عمل) شد.
دكتر آلستير فيليپس، هميار رئيس شوراي سرپرستي جراحان كالج آمريكايي قلب و عروق، گفت: “اين مسئله نشان مي دهد كه ما تعداد آسيب هاي قلب و عروقي كه در جراحي هاي غير قلبي رخ مي دهند، را كم برآورد كرديم.”
همه موارد اين چنيني پيدا شدند، چرا كه تمام بيماران تحت درمان در بيمارستان دانشگاه بازل در سوئيس، براي PMI با آزمايش جديدتري آزمايش شدند: آزمايش تروپونين به اصطلاح آزمايش “حساسيت بالا“، كه افزايش تروپونين پروتئين قلب را مشخص ميكند.
فيليپس توضيح داد افزايش سطح تروپونين، نشانه اي از آسيب قلبي است.
آزمايشات تروپونين با حساسيت بالا چندين سال است كه در اروپا و ساير نقاط استفاده شده اند، اما اخيرا در ايالات متحده در دسترس قرار گرفته است. سازمان غذا و داروي ايالات متحده نخستين آزمايش تروپونين را در اوايل امسال تاييد كرد.
فيليپس كه در اين مطالعه دخالت نداشت، گفت همان طور كه اين تست به طور گسترده تر مورد استفاده قرار مي گيرد، پزشكان قادر به مديريت بهتر بيماراني كه دچار PMI ميشوند، خواهند شد.
اين يافته ها بر مبناي بيش از ۲۰۰۰ بيماري است كه تحت جراحي هاي غير قلبي از جراحي هاي زانو و پروستات گرفته تا جراحي جايگزيني استخوان لگن و برداشتن كيسه صفرا قرار گرفته اند.
در همه بيماران سطح تروپونين آنها قبل و بعد از جراحي اندازه گيري شد، زيرا آنها در معرض خطر ابتلا به PMI قرار داشتند: آنها يا بيش از ۶۵ سال سن داشتند، يا سابقه بيماري قلبي، سكته يا بيماري شرياني محيطي (گرفتگي شريان هاي پا) داشتند.
به طور كلي، ۱ نفر از ۷ نفر دچار PMI شدند. و اين بيماران در ۳۰ روز پس از عمل جراحي شش برابر ميزان مرگ و مير بيشتري داشتند: ۹ درصد درگذشتند، در مقابل تنها ۱٫۵ درصد از بيماران بدون PMI جان خود را از دست دادند. مطالعات انجام شده نشان مي دهند كه اكثر بيماران نشانه آشكاري ناشي از آسيب هاي قلبي نداشتند. تنها ۶ درصد درد قفسه سينه داشتند، در حالي كه ۱۸ درصد هيچ گونه علائمي نداشتند كه نشان دهند جريان خون و اكسيژن به سمت قلب دچار اختلال شده است.
به گفته پائولر، اين يافته ها توصيه هاي اوليه را ارائه مي دهند كه غربالگري سيستماتيك PMI مي تواند به بيماران كمك كند.
هيچ درمان واحدي براي PMI وجود ندارد. پائولر گفت: “واكنش ها بايد سنجيده شوند. PMI مي تواند علل مختلفي داشته باشد و استراتژي مديريت بايد به طور مناسب انتخاب شود.”
به گفته فيليپس، اين استراتژي مي تواند به معني دارو باشد، براي مثال، استفاده از بتا بلوكرها براي كنترل ضربان قلب بيمار، يا استفاده از استاتين. پائولر مي گويد: پزشكان همچنين مي توانند در بيماراني كه هرگز بيماري قلبي و عروقي در آنها تشخيص نداده شده بود، بررسي هاي لازم براي بيماري قلبي عروق كرونر (شريان هاي مسدود شده قلب) را انجام دهند.
هيچ كس نمي گويد بيماران مسن تر و يا افرادي كه مبتلا به بيماري هاي قلبي هستند بايد از جراحي هاي لازم اجتناب كنند.
به گفته فيليپس، اين پيام به جاي اينكه “هشدار دهنده” باشد، مثبت است.
وي گفت: “ما اكنون يك ابزار جديد داريم كه بايد به ما در بهبود وضعيت بيماران پس از جراحي كمك كند.”
به گفته پائولر، اين پژوهش به اينكه آيا بعضي از بيماران بايد در مرحله اول از جراحي انتخابي اجتناب كنند يا خير، نمي پردازد.
وي گفت، تمام بيماران اين مطالعه، پس از يك ارزيابي كامل، براي عمل جراحي پاكسازي شدند.
پائولر گفت: “ارزيابي قبل از عمل معمولا به طور كامل در شيوه معمول باليني، با در نظر گرفتن عوامل خطر مانند بيماري هاي قلبي، انجام ميشود.”
وي افزود: “داده هاي ما، گزينه اي براي بهبود مراقبت و نتايج بعد از انجام يك عمل جراحي را ارائه مي دهند.”
يافته هاي اين تحقيق به صورت آنلاين در مجله Circulation منتشر شدند.
- سه شنبه ۱۹ فروردین ۹۹ ۱۹:۴۳
- ۱۶۳ بازديد
- ۰ نظر