درباره فيلم «پرونده پاراداين» / چشم‌ها

مجله نماوا، حميد عبدالحسيني

هر فيلم هيچكاك هميشه داراي نكات و شخصيت‌هاي مختلف است كه احتمالاً در يك دوره زماني طولاني به طور عميق مورد بحث قرار مي‌گيرند و چيزهاي زيادي در مورد سينماها ياد مي‌گيرند.

«پرونده بهشت» بي‌نظير است و مانند ديگر ساخته‌هاي خالقش، حاوي انبوهي از داستان، پيشينه و ايده‌ها و عناصر يك فيلمساز به‌عنوان نويسنده است. در اينجا نيز هيچكاك از يكي از رايج‌ترين همسرش كه متهم است استفاده مي‌كند و در درام از آن حمايت مي‌كند و سناريوها و شخصيت‌هايي را درباره موقعيت مركزي شكل مي‌دهد.

بر اساس علايق زندگي هيچكاك، فيلم بر اساس تبادل نظر بين شخصيت ها ساخته شده است و دوربين به عنوان ابزاري براي تكرار جنبه هاي بصري اثر عمل مي كند به گونه اي كه سكوت انسان تبديل به حالت رمز و راز مي شود. تبديل به يك راز مي شود.

در «پرونده بهشت»، هيچكاك از تم مورد علاقه‌اش استفاده مي‌كند، دست دادن با مردان پس از گرفتار شدن در احساسات زنانه در فيلم‌هايش، و شات بلندش كه دوربين توني را هنگام خروج از دادگاه از زاويه‌اي پايين به دليل خستگي‌اش مي‌گيرد. . و تنهايي پس از آن، او بر هر اتفاقي كه در طول فيلم برايش مي افتد تمركز مي كند و يكي از الگوهاي تطبيق محتوا و فرم را نشان مي دهد.

Paradise Case يكي از خلاقيت‌هاي هيچكاك را در خلق مجموعه‌اي ثابت از تصاوير، ديالوگ‌هاي عالي، عكاسي و بازيگري به عنوان نتيجه نهايي قرار مي‌دهد و توانايي او در جذب مخاطب و ايجاد جذابيت را تاييد مي‌كند.

اين فيلم را در Experience تماشا كنيد